_ مادران:
آه، فرزندان!
فرزندانِ گرم و کوچکِ خاک
ـــ که بیگناه مُردهاید
تا غرفههایِ بهشت را
بر والدانِ خویش در بگشائید! ـــ
ما آن غرفه را هم اکنون به چشم میبینبم
بر زمین و ، نه در سرابِ لرزانِ بهشتی فریبناک،
با دیوارهایِ آهن و
سایههایِ سنگ
و در پناهِ درختانی
سایهگستر
که عطر گیاهیاش یادآورِ خونِ شماست
که در ریشههایِ ایثاری عمیق
میگذرد.
-----------------------------ا/
کوتاه از سرودهی « ضیافت »
دفتر دشنه در دیس
There are no comments yet.