Telefoneren met Nederlands Indië

Advertentie voor telefoneren met Nederlands Indië

De postbode op Java, die gisteren op dit weblog stond, deed mij denken aan het feit dat je vroeger niet veel contact kon hebben met familie of vrienden die ver weg woonden. Telefoneren met verre oorden was vaak gewoon onmogelijk en als het al kon voor veel mensen te duur. Dus moest men het doen met brieven die er vaak lang over deden.

Gaandeweg kwam daar verandering in. In 1916 werden de eerste aanzetten gegeven voor een radioverbinding tussen Nederland en Nederlands Indië, maar pas in 1929 werd het mogelijk om de menselijke stem die afstand te laten overbruggen. Zie de advertentie hierboven. Interessante geschiedenis. > Hier meer

Voor mensen die toen voor het eerst weer de stem van een dierbare konden horen was het wel wennen, zoals bezongen door Willy Derby in deze smartlap (tekst onder de video):

https://youtu.be/0130cvtfaOU

Hallo! Bandoeng!

‘t Kleine moedertje stond bevend

Op het telegraafkantoor

Vriendelijk sprak de ambtenaar: “Juffrouw

Aanstonds geeft Bandoeng gehoor”

Trillend op haar stramme benen

Greep zij naar de microfoon

En toen hoorde zij, o wonder

Zacht de stem van haren zoon

Hallo, Bandoeng

“Ja moeder, hier ben ik”

“Dag lieve jongen,” zegt zij, met een snik

Hallo, hallo

“Hoe gaat het ouwe vrouw”

Dan zegt ze alleen

“Ik verlang zo erg naar jou”

“Lieve jongen,” zegt ze teder

“Ik heb maanden lang gespaard

‘t Was me, om jou te kunnen spreken

M’n allerlaatste gulden waard”

En ontroerd zegt hij dan: “Moeder

Nog vier jaar, dan is het om

Oudjelief, wat zal ‘k je pakken

Als ik weer in Holland kom”

Hallo, Bandoeng

“Ja moeder, hier ben ik”

“Dag lieve jongen,” zegt zij, met een snik

Hallo, hallo

“Hoe gaat het ouwe vrouw”

Dan zegt ze alleen

“Ik verlang zo erg naar jou”

“Jongenlief,” vraagt ze, “hoe gaat het

Met je kleine, bruine vrouw”

“Best hoor,” zegt hij, en wij spreken

Elke dag hier over jou

En m’n kleuters zeggen ‘s avonds

Voor ‘t gaan slapen ‘n schietgebed

Voor hun onbekende opoe

Met ‘n kus op jouw portret

Hallo, Bandoeng

“Ja moeder, hier ben ik”

“Dag lieve jongen,” zegt zij, met een snik

Hallo, hallo

“Hoe gaat het ouwe vrouw”

Dan zegt ze alleen

“Ik verlang zo erg naar jou”

“Wacht eens, moeder,” zegt hij lachend

“‘k Bracht mijn jongste zoontje mee”

Even later hoort ze duidelijk

“Opoelief, tabe, tabe”

Maar dan wordt het haar te machtig

Zachtjes fluistert ze: “O Heer

Dank, dat ‘k dat heb mogen horen”

En dan valt ze wenend neer

Hallo! Bandoeng

“Ja moeder, hier ben ik”

Zij antwoordt niet, hij hoort alleen ‘n snik

“Hallo, hallo” klinkt over verre zee

Zij is niet meer

En het kindje roept: “tabe”

Bron: https://muzikum.eu/nl/willy-derby/hallo-bandoeng-songtekst

#brief #briefpost #brievenbus #foto #fotografie #indie #koloniale-geschiedenis #kolonie #mail #nederlands-indie #netherlands #photo #photography #posterijen #radio #telefonie #telefoon

Originally posted at: https://blog.ernste.net/2022/06/23/telefoneren-met-nederlands-indie/

There are no comments yet.