🔰 ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۲، چهار سال از ساقط شدن هواپیمای #PS752 با اصابت دو موشک شلیک شده از پدافند هوایی سپاه پاسداران می‌گذرد. از میان ۱۷۶ سرنشین این پرواز، یک تن هم جان سالم به درنبرد.
اما پاسخ این غم جان‌سوز چه بود؟ در ابتدا «انکار» و «کتمان» و در انتها توجیه با «اشتباه» و «خطای انسانی».
با این حال چه کسی آن آرزوهای بر باد رفته و آن جان‌های عزیز را فراموش می‌کند؟
این اندوه، دردی تسکین‌ناپذیر بر جان ما و روسیاهی ابدی برای بانیان و آنانی که سعی در کتمان و انکار حقیقت داشتند خواهد بود.
پس از این سقوط ابدی، ما دیگر آن انسان‌های سابق نیستیم و نخواهیم شد. صحنه دیدار خانواده‌های عزادار در حالیکه سر بر شانه‌ی یک‌دیگر می‌گریستند از پیش چشمانمان کنار نمی‌رود. فراموش نمی‌کنیم چهار سال از آخرین باری که روجا، پدرام، آلما و دیگران در جمع عزیزانشان بودند می‌گذرد.
🔻 خطای انسانی منجر به مرگ ۱۷۶ نفر نمی‌شود. حتی کلمه گناه برای پر پر کردن ۱۷۶ انسان، کوچک به‌شمار می‌آید. خون بی‌گناهان با کلماتی چون «اشتباه» و «خطا» شسته نمی‌شود. ما فراموش نخواهیم کرد.
به یاد هم‌کلاسی‌های سابقمان، به یاد ۱۷۶ قربانی بی‌گناه، به یاد هواپیمای اوکراینی.
