ինձ անչափ դուր են գալիս իմ առօրեական կյանքի դետալները։ ասենք, որ աշխատանքային պարտականություններս թվելիս առաջինը նշել են բույսերը ջրելը (որոնք անուններ ունեն եւ որոնց հետ խոսում եմ), մեր խոհանոցը, որի միայն սեղանը կարելի է ամեն օր լուսանկարել ու մի նոր նատյուրմորտ ստանալ, օրվա հիմնական մասը թարգմանությամբ զբաղվելն ու հոդվածներիցս մեկին տուն փնտրելն, իսկ գիշերները louder than words վերնագրով գիրք կարդալը, թե՛ տանը, թե՛ աշխատավայրում բոբիկ քայլելու ազատությունը, պատուհանից բացվող տեսարանը, որ միայն ծառի ճյուղեր ու մի քիչ երկինք է ներառում, էլեկտրոնային նամակներն ու հազվադեպ զանգերը, որ ընդմիջումները լցնում են երբեք չավարտվող ու անչափ գնահատելի հարաբերություններով, ֆիզիկական, մտավոր ու մարդկանցով ստեղծվող տարածքները, որտեղ կարելի է գոնե մի քիչ ազատ ու անվտանգ զգալ, նկատել, սիրել ապագան, կյանքը, երեւանը եւ այլն ։) 🌿