#shireen_abu_akleh

berternste2@diasp.nl

De persvrijheidslezing van Step Vaessen: ‘Not at war’

Villamedia

In Den Haag sprak Step Vaessen op het jaarlijkse EFJ-congres de persvrijheidslezing uit, met de titel 'Not at war'. Vaessen is internationaal correspondent voor Al Jazeera. Ze werkt sinds drie jaar vanuit Europa, daarvoor vanuit Rusland en Azië. Dit is de tekst van de hele toespraak van Vaessen. (...)

Van de ene dag op de andere veranderden vredelievende politici in oorlogszuchtige mensen, die in Brussel, Londen of Berlijn om het hardst ferme taal uitsloegen. Nieuwsbulletins werden plotseling gedomineerd door militaire experts die propageerden dat we allen samen Oekraïne moeten steunen en wapens moeten sturen.

Zij die dit verhaal openlijk in twijfel trokken, of zich afvroegen wat de gevolgen zouden kunnen zijn, werden vaak afgeschilderd als pro-Russisch of beticht van het leveren aan de vijand van nuttige propaganda over een verdeeld westen of een zwakke NAVO.

Ik wil deze gelegenheid gebruiken om te betogen dat niet alleen politici of burgers in Europa de gelederen hebben gesloten - een natuurlijke reactie in tijden van crisis - maar ook sommige media. En ik wil nadenken over hoe deze vorm van zelfcensuur onze persvrijheid ondermijnt. (...)

(Tekst loopt door onder de foto.)

Foto van Step Vaessen
Step Vaessen

Dit is volgens mij precies het tegenovergestelde van wat journalisten zouden moeten doen. Onze rol is niet om de eenheid te bewaken, maar om meerdere gezichtspunten te laten zien. Vooral in tijden van oorlog en conflict is het cruciaal dat het publiek kan vertrouwen op professionals als het gaat om onafhankelijke, feitelijke en evenwichtige informatie. (...)

Maar we hadden onze ogen niet altijd open en soms hielden we onze mond als er belangrijke vragen gesteld moesten worden. Wat is het einddoel van deze oorlog?

Wat gebeurt er met alle wapens nadat er een vredesakkoord is getekend? Wat zijn de risico’s als ze in gevaarlijke handen vallen? Waarom reageert het Westen anders toen Rusland Oekraïne binnenviel dan toen de VS Irak binnenvielen? Waarom worden de smeekbedes van landen die economisch lijden onder deze oorlog genegeerd? Waar blijft de westerse hulp voor Soedan? Wie blies de Nord Stream-pijpleidingen op en waarom duurt het zo lang voordat we meer details krijgen? (...)

Toen ik later voor mijn werk buiten Europa reisde, werd het me nog duidelijker dat sommige westerse media zijn meegezogen in dit ene verhaal en als gevolg daarvan hun onafhankelijkheid hebben opgeofferd terwijl die zo hard nodig is. (...)

France 24 werd onlangs overgehaald om een reportage te verwijderen over de training van Russische soldaten voor de frontlinie in Oekraïne. (...)

Russische soldaten zie of hoor je sporadisch op westerse zenders en hoewel je kunt twisten over de kwaliteit van de reportage kun je je afvragen wat de rechtvaardiging is om deze te verbieden? (...)

Vorig jaar verbood de Europese Raad de door het Kremlin gesteunde media Russia Today en Sputnik als instrumenten van de desinformatiecampagne van Rusland. Beide kanalen verspreiden duidelijk propaganda en kunnen daarom worden beschouwd als potentieel gevaarlijk voor de veiligheid.

Maar ook een Europese instelling die een mediaverbod oplegt, kan een gevaarlijk precedent scheppen en de persvrijheid op een hellend vlak brengen. De NVJ heeft formeel een klacht ingediend. (...)

Sinds het begin van de oorlog in Oekraïne zijn er volgens het Committee to Protect Journalists minstens 14 journalisten tijdens hun werk omgekomen. (...)

De Oekraïense geheime dienst hield ons nauwlettend in de gaten en we moesten voortdurend verslag uitbrengen aan de commandanten over onze verblijfplaats en plannen.

Het tonen van de naweeën van zinloze bombardementen op woonwijken, scholen, ziekenhuizen was geen probleem, het interviewen van slachtoffers of overlevenden die een emotioneel pleidooi hielden voor een no-fly-zone was gemakkelijk. Al het andere: zeer moeilijk of onmogelijk.

Als journalist weet je dat je onderdeel bent van de oorlogspropaganda. De strenge controle van Oekraïne op zowel de nationale als de internationale media wordt beschouwd als een zaak van nationale veiligheid en journalisten stellen nauwelijks vragen. We beseffen allen dat elk stukje informatie dat we uitzenden mogelijk mensenlevens in gevaar brengt. Maar de omvang van deze controle zou een punt van discussie moeten zijn. (...)

Rusland is een van de ergste landen ter wereld als het gaat om persvrijheid. Het simpelweg melden van feiten kan je in de gevangenis doen belanden. (...)

We moeten blijven strijden voor gerechtigheid voor journalisten die ten onrechte worden vastgehouden, zoals Evan Gershkovich, die voor de Wall Street Journal in Moskou werkt, en Han Thar, een journalist met wie ik in Myanmar heb samengewerkt en die op grond van dezelfde valse beschuldigingen tot zeven jaar gevangenisstraf en dwangarbeid is veroordeeld. Dit zijn slechts twee namen. (...)

Zoals ik al eerder zei zijn wij niet in oorlog met iemand en onze grootste nederlaag zou zijn dat we zoveel vertrouwen van het publiek verliezen dat we er niet meer toe doen. Dat zou niet alleen een nederlaag zijn voor de pers en de persvrijheid, maar vooral voor onze democratische systemen.

Hele artikel

Tags: #nederlands #journalist #journalistiek #nieuws #media #nieuwsmedia #oekraine #rusland #oorlog #wapenleveranties #navo #nato #covid-19 #pandemie #censuur #russia_today #sputnik #nvj #Shireen_Abu_Akleh #Committee_to_Protect_Journalists #han_thar #Evan_Gershkovich #Gershkovich

berternste2@diasp.nl

‘Journalisten moeten veel meer ruchtbaarheid geven aan het vermoorden van collega’s’

De Volkskrant

Persvrijheid is ook in Nederland geen vanzelfsprekendheid meer, stelt Ruth Kronenburg van Free Press Unlimited. Het verbaast haar dat media zelf daar weinig aandacht aan schenken. (...)

‘Persvrijheid is de kanarie in de kolenmijn; die wordt als eerste ondergraven als de repressie toeneemt. Kijk maar naar landen als Rusland en Turkije: hoe meer onderdrukking hoe meer journalisten vluchten om met hulp van ons vanuit buurlanden hun werk te doen. Anderen gingen over tot zelfcensuur en wie dat niet deed, werd vervolgd, gemarteld, gevangengenomen of vermoord. In 2022 zaten wereldwijd 533 journalisten opgesloten – dat zijn er volgens Verslaggevers zonder Grenzen meer dan ooit, en 57 werden vermoord – dat zijn er meer dan ooit. Zo ernstig is het hier natuurlijk niet, maar ik hoop wel dat de media zelf ook iets gaan ondernemen.’

(Tekst loopt door onder de foto.)

Foto van Ruth Kronenburg
Ruth Kronenburg

Wat moeten media doen?
‘Er veel meer ruchtbaarheid aan geven. Het voor hun collega’s opnemen, zodat die niet het gevoel hebben alleen te staan. Veel meer uitdragen: een aanval op één is een aanval op allen.’ (...)

Maar ondertussen lakt de overheid hele passages weg van door journalisten opgevraagde documenten. Zou ze niet ook de hand in eigen boezem moeten steken?
‘Zeker, want ook daarmee traineer je de vrije pers natuurlijk.’ (...)

Ook vermoorde journalisten zouden volgens jullie veel meer aandacht moeten krijgen van collega’s. Die was er dit jaar wel voor de Palestijnse Shireen Abu Akleh van Al Jazeera.
‘Dat was een uitzondering – mogelijk omdat ze werkte voor een internationaal opererend tv-station. Maar moorden op lokale journalisten die onderzoek doen naar corruptie en andere wantoestanden, krijgen nauwelijks publiciteit. Neem de moord onlangs op Arshad Sharif, een beroemde Pakistaanse journalist die in Kenia onder verdachte omstandigheden werd omgebracht: nauwelijks over geschreven. Terwijl publieke aandacht essentieel is om druk te creëren op instanties om tot vervolging over te gaan. Dat is ook de reden dat Free Press Unlimited cold cases opent door ter plekke getuigen te interviewen. Voor de familie is dat natuurlijk ook belangrijk, maar ook de wereld moet weten hoe het zit.’

Een relatief nieuw probleem zijn economisch machtige instituten of personen die journalisten dwarsbomen.
‘We zien vaker dat grote bedrijven of economisch machtige personen dure advocaten inhuren en proberen individuele journalisten de mond te snoeren via juridische claims. Dat wordt wel Strategic Lawsuits Against Public Participation genoemd – afgekort SLAPPs. Het is een nieuwe manier om journalisten te intimideren en tot zelfcensuur te dwingen. Het idee erachter is ze emotioneel, juridisch en financieel zo uit te knijpen dat ze alleen nog maar bezig zijn met zich juridisch te verdedigen en niet meer aan hun journalistieke werk toe komen. Het bekendste voorbeeld is de Maltese journalist Daphne Caruana Galizia die onder andere via de Panama Papers corruptieschandalen onthulde en in 2017 vermoord werd. Er liepen toen 47 rechtszaken tegen haar. Het gebeurt op meer plekken maar gelukkig nog niet op die schaal in Nederland.’

Hele artikel

Tags: #nederlands #nederland #journalistiek #journalist #pers #persvrijheid #Strategic_Lawsuits_Against_Public_Participation #slapp #intimidatie #Free_Press_Unlimited #Shireen_Abu_Akleh #Al_Jazeera #palestina #Arshad Sharif #kenia #Daphne_Caruana_Galizia #malta #panam_papers