#nationalisme

onyx@diaspora-fr.org
berternste2@diasp.nl

Hoe het Nederlandse leger zo volledig kon ontsporen

NRC

Geweld - Indonesië stond niet alleen geografisch, maar ook moreel op afstand. Daardoor kon het Nederlandse leger extreem en wijdverbreid geweld toepassen in Indonesië, en in de doofpot stoppen, schrijven historici Raben en Romijn.

Van alle boeken die de afgelopen jaren zijn verschenen over de dekolonisatie van Indonesië probeert Talen van geweld misschien wel de belangrijkste vraag te beantwoorden. De onderzoekers ‘pogen een verklaring te geven voor de Nederlandse tolerantie van het oorlogsgeweld in de oorlog in Indonesië’. Eenvoudiger geformuleerd: hoe kon Nederland, zelf net bevrijd van het nazisme, zich direct na de Tweede Wereldoorlog in zijn kolonie zo te buiten gaan aan bruut geweld? En waarom ging bijna iedereen – militairen, politici, burgers – daar in mee? (...)

(Tekst loopt door onder de foto.)

Foto van branded huis
Op 18 december 1946 staken Nederlandse militairen een huis in brand ten noorden van Campa. Foto uit besproken boek.

De oorlog die Nederland van 1945 tot 1949 in Indonesië voerde, kostte het leven aan ruim vijfduizend Nederlandse militairen en een veelvoud daarvan aan Indonesische zijde: tenminste bijna honderdduizend. Er vonden standrechtelijke executies plaats, martelingen, dorpen werden platgebrand, en dat op zo’n grote schaal dat je niet kunt spreken van ‘excessen’, zoals de overheid decennia deed. Het geweld was „extreem” en „wijdverbreid”, luidde vorig jaar de conclusie van het onderzoeksprogramma ‘Onafhankelijkheid, dekolonisatie, geweld en oorlog in Indonesië’ van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV), het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH) en het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust en Genocidestudies. (...)

Zo ging het steeds. Rapporten werden bewust vaag gehouden. De politiek kwam pas in actie als zij daar door publiciteit toe werd gedwongen. Het leger stelde vervolgens vragen, maar omstandigheden konden niet precies worden vastgesteld, of vervolging werd niet opportuun geacht. ‘Militairen, voorlichters en bestuurders werkten in de praktijk samen om een geheel ontsmette versie van het militaire optreden op te dissen’, schrijven de onderzoekers. (...)

Een belangrijke verklaring die ze geven, is wat ze noemen ‘koloniale dissociatie’: ‘het Nederlandse onvermogen om zich in de geestesgesteldheid van de gekoloniseerde te verdiepen en deze als gelijkwaardig en gerechtvaardigd te beschouwen’.

Indonesië stond niet alleen geografisch, maar ook moreel op afstand. Racistische denkbeelden waren daar niet vreemd aan: de Aziatische mens was dan misschien niet minderwaardig maar zeker toch minder ontwikkeld, en Nederland had de taak die op te voeden alvorens sprake kon zijn van zelfstandigheid.

Talen van geweld is een belangrijk boek, over een belangrijk onderwerp. Het is daarom jammer dat het waarschijnlijk geen groot publiek zal bereiken. Het is een degelijk historisch onderzoek maar ook tamelijk taaie kost, door de vaak academische taal en het ontbreken van een spanningsboog. Gelukkig zijn er de afgelopen jaren meer toegankelijke boeken geschreven over min of meer dezelfde thematiek: Revolusi van David Van Reybrouck, De wraak van Diponegoro van Martin Bossenbroek, en, niet te vergeten, De Indische doofpot van Maurice Swirc. (...)

Hele artikel

Remco Raben en Peter Romijn: Talen van geweld. Stilte, informatie en misleiding in de Indonesische onafhankelijk-heids-oorlog, 1945-1949. AUP, 592 blz. € 39,99.

> Meer over Nederlands Indië

Tags: #nederlands #nederland #boeken #mensenrechten #indonesie #nederlands_indie #dekolonisatie #kolonie #oorlogsmisdaden #bersiap #onafhankelijkheid #onafhankelijkheidsstrijd #nationalisme #sukarno #soekarno #hueting #excessennota #geschiedenis #koloniale_geschiedenis #revolusi #verjaringswet #politionele_acties #japanse_bezetting #indische_nederlanders #indo #westerling #Diponegoro #van_mook #spoor #revolusi #rawagede #racisme

salinger3@diaspora-fr.org

Maurice Barrès, Charles Maurras, Léon Daudet… , qui aujourd’hui fascinent et inspirent les “penseurs” d’extrême droite dans leurs idées de préférence nationale et de loi du sang, diabolisaient l’ étranger ; ils ne visaient à leur époque ni l’Algérien ni le Marocain, ce n’était pas la mode ; non, ils vomissaient l’ennemi de toujours, celui de l’intérieur : le juif ; et puis aussi le Belge… l’Italien… l’Espagnol…

https://section-ldh-toulon.net/il-y-a-un-siecle-les-Ritals.html

#RN #FN #extremedroite #racisme #xenophobe #etranger #juif #antisemite #haine #nationalisme #nationaliste #populiste #populisme #antifa

berternste2@diasp.nl

Uit de schaduwen van Paleis Het Loo komt de sabel van Diponegoro tevoorschijn

NRC

Indonesië - In Paleis Het Loo is het persoonlijke wapen van de Javaanse prins Diponegoro (1785-1855) herontdekt. (...)

(Tekst loopt door onder de foto.)

Foto van sabel
De sabel van de Javaanse prins Diponegoro (1785-1855). Foto Rik Klein Gotink/Museum Bronbeek.

Diponegoro (1785-1855) is een nationale held in Indonesië. Hij ontketende in 1825 een grote opstand tegen de Nederlandse koloniale overheersing. In deze Java-oorlog kwamen misschien wel 200.000 mensen om het leven. Generaal Hendrik Merkus baron de Kock wist na vijf jaar vechten de strijd te beëindigen en Diponegoro gevangen te nemen. De prins overleed 25 jaar later in ballingschap. (...)

Het gevest van de sabel ziet er echter niet inheems uit, zegt Klein Nagelvoort. „Dit is een handvat dat hoort bij een Nederlands marine-sabel. En ook de schede is van Nederlandse makelij. Die is speciaal voor dit sabel gemaakt. We hebben dus te maken met een custom made wapen: half Javaans, half Nederlands.” (...)

„We zijn in de bronnen op zoek gegaan naar momenten waarop Diponegoro spullen is kwijtgeraakt. Dat gebeurde onder meer op 26 juni 1829, tijdens een confrontatie tussen de prins en een Nederlandse strijdmacht onder aanvoering van luitenant-kolonel Joseph Ledel. In het Nationaal Archief in Den Haag bevindt zich een brief die Ledel twee dagen later verstuurde. Daarin staat dat de vaandels, paarden, archieven én de sabel van Diponegoro in Nederlandse handen zijn gevallen. Ledel stuurde zijn adjudant met deze objecten naar De Kock.”

Zo staat het voor de onderzoekers „voor 99 procent vast” dat de kling van de sabel die tijdelijk in het depot van Bronbeek ligt – Paleis Het Loo leende het uit voor onderzoek en een tentoonstelling die volgend jaar opent – afkomstig is van het persoonlijke wapen van Diponegoro. (...)

„De vraag is alleen hoe lang het nog in Nederlands bezit zal zijn. We hebben Paleis Het Loo gewaarschuwd dat we de herkomst van het wapen hebben vastgesteld en dat er waarschijnlijk een claim uit Indonesië komt.”

Maar hoe kansrijk is die claim, gezien het feit dat de kling is buitgemaakt op het slagveld en daarna is vastgemaakt aan een Nederlands gevest en voorzien van een Nederlands foedraal? Is hier dan wel sprake van roofkunst? Verhoeven: „Ik denk dat je persoonlijk als militair je wapen niet zou terugvragen als je het op het slagveld verloren had, maar in dit geval ligt het anders. De claim zal komen van de Indonesische staat en het gaat hier niet om zomaar iemand, maar om een legendarische figuur uit de geschiedenis van dat land. In zijn wapens zit voor veel Indonesiërs de ziel – de pusaka – van Diponegoro.” (...)

Hele artikel

Noot: Generaal De Kock heeft een Nederlands handvat aan de klewang van Diponegoro laten zetten en een Nederlandse schede laten maken. Het artikel meldt het wel, maar is onhelder door te spreken over de sabel van Diponegoro.

> Zie ook: Waar strafbaarheid eindigt (over onder meer het boek De wraak van diponegoro van Martin Bossenbroek.)

Tags: #nederlands #nederland #boeken #indonesie #nederlands_indie #dekolonisatie #kolonie #oorlogsmisdaden #onafhankelijkheid #onafhankelijkheidsstrijd #nationalisme #geschiedenis #koloniale_geschiedenis #bossenbroek #Diponegoro #roofkunst

salinger3@diaspora-fr.org

« En quête de politique » consacré au sionisme, un mot de l’actualité, après l’attaque terroriste du Hamas en Israël et la terrible réponse militaire en cours à Gaza, décidée par le gouvernement israélien.

https://www.radiofrance.fr/franceinter/podcasts/en-quete-de-politique/en-quete-de-politique-du-samedi-04-novembre-2023-9354803

Ce mot de sionisme est devenue un anathème pour certain, un flambeau pour d’autres. Mais ce mot a un long passé. Il a changé de sens, a été instrumentalisé, dévoyé, s’est chargé des drames de son histoire plus que bicentenaire.

Thomas Legrand et son invité plongent dans les arcanes de cet « isme », posent cette question déflagratoire : l’antisionisme est-il une forme d’antisémitisme ? comme le disent certains au sommet de l’Etat et interrogent ce terme à multiples facettes, ce vocable qui a créé tant d’espoirs et de craintes pour tenter de comprendre ce qui se joue en ce moment en Israël et en Palestine.

#sionisme #semite #antisionisme #antisemitisme #israel #histoire #politique #palestine #religion #nationalisme

entreleslignesentrelesmots@diaspora-fr.org

« Au nom des femmes » : comprendre les instrumentalisations racistes du féminisme

Une chronique d’Irène Kaufer pour Les Grenades

Disons-le d’emblée : ce n’est pas un livre facile. Son autrice, Sara R. Farris, n’a pas fait le choix de lancer des accusations et des polémiques, elle a construit une démonstration d’une grande rigueur, qui interpelle les femmes en général, et les féministes en particulier, sur l’instrumentalisation de leurs luttes pour justifier des politiques racistes.

On se souviendra que déjà en 2001, la guerre contre l’Afghanistan avait été lancée « au nom des femmes », ce que certaines féministes comme Christine Delphy avaient dénoncé avec force. Ce même prétexte de défense des droits des femmes sert d’alibi dans nos pays occidentaux pour le rejet des populations du Sud, avec un aspect très genré : les hommes étant considérés comme « oppresseurs » et « dangereux », tandis que les femmes sont des « victimes à sauver ». Cela concerne en particulier les migrant·es musulman·es, mais on peut élargir jusqu’aux populations d’Europe de l’Est, les hommes étant stéréotypés en « mafieux » et les femmes en « victimes de la traite des êtres humains ».

note sr : Sara R. Farris : « Au nom des Femmes. Fémonationalisme. Les instrumentalisations racistes du féminisme »

https://entreleslignesentrelesmots.wordpress.com/2023/07/17/au-nom-des-femmes-comprendre-les-instrumentalisations-racistes-du-feminisme/

#féminisme #nationalisme #racisme

tina@diaspora.psyco.fr

Il n'y a pas eu d'interpellations.

— Aaah... Enfin une bonne nouvelle. :)
— Euuh, non, pas vraiment. Pas du tout, même.
— Ah bon ? Mais pourkeuwa ?...
— Comment dire. Condamner fermement, tout le monde peut le faire. Tiens, là, moi, je condamne fermement, tu vois ? Qu'est-ce que ça change... Rien. Mais je ne suis ni maire ni préfète. Eux, en fonction, auraient dû aller au-delà de cette indignation de façade. …Enfin, s'ils avaient réellement été indignés de ce défilé de néonazis.
Pour rappel, un maire "a pouvoir d'intenter des actions en justice au nom de la commune". L'a-t-il fait ?... Itou, "la police municipale a pour finalité de prévenir les atteintes à l’ordre public et donc de garantir la sûreté, la sécurité et la tranquillité". Est-elle intervenue ?...
Quant au préfet, lorsque "l’ordre public est en jeu, le préfet peut se substituer au maire en cas de carence de celui-ci". A-t-il bougé ?...
Idem, puisqu'il "dirige les services déconcentrés des administrations civiles de l'État", il a "la charge de l'ordre public, de la sécurité et de la protection des populations".
Bon alors condamner fermement, s'indigner, relever des signes distinctifs et banderoles... tout ça c'est : Sonate pour Pipeau, op. 8, de Jean Neyrien-Nafoutre, illustre compositeur de la cour.
Quand on voit les moyens incroyables qu'ont la police, les élus, les dirigeants, pour ficher, pister, anticiper, arrêter, réprimer... Quand on apprend qu'un simple passant peut-être mis en gardav juste parce qu'il était sur le parcours d'une manif... Quand on fait le chiffre de toutes les amendes distribuées pour avoir sorti un ustensile de sa cuisine... Et là, les fachos, pas de bobo ?... Sans blague.
— Oui, vu comme ça...

#politique #justice #ultradroite #fascisme #nationalisme #néonazisme

anar65@diaspora-fr.org